Онон, ки рӯзи ҷазоро дурӯғ меҳисобанд! Ва он рӯзро фақат аз ҳад гузарандаи гуноҳкор дурӯғ меҳисобад. Чун оёти Мо бар ӯ хонда шуд, гуфт: «Афсонаҳои пешиниён аст!» Ҳаққо, ки корҳое, ки карда буданд, бар дилҳошон (ғолиб шуда) занг бастааст. Ҳаққо, ки дар он рӯз аз (дидори) Парвардигорашон маҳҷуб (маҳрум) бошанд. Пас онҳо ба ҷаҳаннам дароянд.